[vc_row][vc_column][vc_custom_heading source=”post_title” font_container=”tag:h4|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]
همه با هم به کیسه های پلاستیکی نه بگوییم
بر اساس آمارهای بانک جهانی سالانه حدود ۱/۳ میلیارد تن زباله خشک در جهان تولید میشود که این رقم بر اساس پیشبینیها در سال ۲۰۵۰ به ۲/۲ میلیارد تن خواهد رسید. از آنجایی که که تجزیه و بازگشت مجدد کیسههای پلاستیکی به چرخه طبیعت به صدها سال زمان نیاز دارند به ناچار آنها را در زمره مواد تجدیدناپذیر یا غیر قابل بازیافت قرار میدهند. رشد بیرویه مصرف کیسههای پلاستیکی در کشور ما نیز در سالیان اخیر زنگ خطری برای محیطزیست به شمار میرود. بنا به آمارهای منتشرشده از سازمان میادین و میوه و ترهبار تهران روزانه حدود ۵ تن کیسه پلاستیکی فقط در تهران استفاده میشود. با نگاهی کوتاه به اطراف عمق فاجعه را بیشتر میتوان دریافت، فاجعهای که چراغ خاموش در گوشت، پوست و خون ما و فرزندانمان ریشه میدواند.
بحران کیسههای پلاستیکی از زمان آغاز میشود که سلیقه مصرفکننده به سمت مصرف ظروف یکبار مصرف و کیسههای پلاستیکی میچرخد تا جایی که استفاده غیرضروری از کیسههای پلاستیکی رنگ و لعابدار نوعی رفتار متمدانه به شمار میرود. رفتاری که در گذشته نه چندان دور به شکل دیگری نمایان بود و اکنون دستخوش تغییر شده است، آن هنگام که برای خرید میوه از پاکتهای کاغذی، برای خرید نان از زنبیلهای حصیری و پارچهای استفاده میکردیم.
تلاش برای حذف یا کاهش مصرف کیسههای پلاستیکی در جهان فراگیر شده است، بسیاری از کشورهای پیشرفته مصرف کیسههای پلاستیکی محدود یا ممنوع کردهاند. از سوئی دیگر راهکارهایی را برای پیشنهاد جایگزین به مصرفکننده بکار میبندند به عنوان مثال از طریق حمایت از طرحهای خلاقانه و نوآورانه از قبیل تولید و عرضه گسترده و هدفمند کیسههای گیاهی و زودتجدیدپذیر، دست مصرف کننده را در حذف مضر و انتخاب مفید باز میگذارند. همچنین اطلاعرسانی شفاف و غیرسمبلیک در زمینه مضرات مصرف بیرویه کیسههای پلاستیکی و تدوین دستورالعملهای قانونی لازمالاجرا را در پیش گرفتهاند. بعنوان مثال کمیته منابعطبیعی آمریکا، با پیشنهاد اخذ عوارض ( ۱۵تا ۲۵سنت) برای استفاده هر کیسه پلاستیکی در سوپرمارکتها فروشگاهها، داروخانهها و … سعی کرده است تا از اشتیاق مصرفکننده برای مصرف غیرضروری آن بکاهد.. روشن است که هنوز پشتوانه قانونی محکمی برای ممانعت از تولید، عرضه و مصرف بیرویه کیسههای پلاستیکی وجود ندارد، خلاء موجود از زمانی واضح به نظر میرسد که هنوز تبلیغات محصولات نایلونی و پلاستیکی به وفور دیده میشود.
فعالیتهای خودجوش گروه های محیطزیست راه را برای بازگشایی چشم مسئولین هموار کرده است، حرکت هایی که اغلب اوقات منشأ تحولات مثبتی بوده است. بطور قطع زمان آن فرا رسیده که دستگاه های مرتبط با دقت و شتاب بیشتر به اجرای برنامههای سازنده همت گمارند و تلاش خود را برای ممنوعیت یا محدودیت مصرف کیسههای پلاستیکی دوچندان کنند. از سوئی دیگر اجرای برنامههای فرهنگی که همواره به محیط زیست بها داده است، میتواند نتایج سودمند و پایداری را به دنبال داشته باشد.
ما در آنیل پک معتقدیم که مصرف پلاستیک باید روز به روز محدوتر شود و هرچند در تولید و چاپ بسته بندی ها از کاعذ و مقوا استفاده می کنیم و این کاغذها نیز بخشی از درختها تولید و استحصال شده اند اما باز هم به مراتب ضرر و آسیب آن به طبیعت و محیط زیست بشر بسیار کمتر و کم ضررتر از حجم هجوم پلاستیک هایی است که روز به روز عرصه زنگی ما را تنگتر می کنند. آنیل پک پیشنهاد می کند همه با هم به کیسههای پلاستیکی تا حد امکان ” نه” بگوییم و هریک مانعی برای تسلسل اشتباهاتی باشیم که منجر به ورود کیسه های پلاستیکی به محیط زیست می شود، کیسههایی که هر یک زخمی دیگر بر پیکر رنجور محیط زیست اضافه میکند.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]